اخلاق حسن

              

آیه الله حسن زاده آملی:
یکی از اهم مراقبات این است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد

... وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف می شود؛ یعنی قلم او هرزه و نوشته هایش زهر آگین خواهد شد

                         

           *خدایا *                      

                             یادم بده                                           

                                                                                                              یادم باشه                           

                                                                                                                                                                   یادت باشم

مواظب باشیم!!!!

فرق بین انسان و حیوان در چیست؟

حیوان بین خوب و بد، خوب را انتخاب می کند و انسان بین خوب و خوبتر ؛ خوبتر را بر میگزیند و نیز بین بد و بدتر ، بد را.

ما باید در انتخابها و مشغلهامان ؛ اهم را انتخاب کنیم ، نه مهم را

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:من اشتغل بغیر المهمّ، ضیّع الأهمّ

هر کس کار مهم را انتخاب کند؛ اهم را ضایع می کند [الحیاة جلد‏1 صفحه 551 ]

الآن دوران پر هیجان جام جهانی فوتبال است، و ذهنها به سوی این رویداد.

دشمن نیز در طول تاریخ نشان داده منتظر یک غفلت از جانب مردم خصوصا شیعیان است

به عنوان مثال : بسیاری از رویدادهای شوم مانند جنگها؛ در همین دورانها بوده است

مانند:المپیک 1948 = اعلام موجودیت اسرائیل

جام جهانی 1982 = حمله رژیم صهیونیستی به لبنان

جام ملت های اروپا 1992 = قتل عام مردم بوسنی توسط اروپا

جام جهانی 2006 =جنگ 33 رژیم صهیونیستی علیه لبنان

المپیک 2008 = حمله روسیه به گرجستان-رژیم صهیونیستی و بازهم غزه

جام جهانی2010 = محاصره غزه و حمله به کاروان آزادی

المپیک 2012 = جنگ سوریه

جام جهانی 2014 = حمله داعش

مواظب باشیم ...

امام حسین علیه السلام  به سمت کربلا در حرکت بود اما مردم چه؟! در حال حج گزاری . و این غفلت است

روز 13 رجب مردم در حال برگزاری جشن میلاد حضرت علی علیه السلام بودند و آیت الله شیخ فضل الله نوری در پای چوبه دار. برگزاری جشن مهمتر بود یا دفاع از مرجع تقلیدشان

مواظب باشیم ...  دشمن منتظر غفلتِ ماست ...

زندگی انسانها

روزی مهندس ساختمانی از طبقه 6 می خواهد که با یکی از کارگرانش حرف بزند...

خیلی اورا صدا میزند اما بخاطر شلوغی و سر صدا کارگر متوجه نمی شود، به ناچار مهندس یک اسکناس 10 دلاری به پایین می اندازد تا بلکه کارگر بالا را نگاه کند...

کارگر 10 دلار را بر می دارد و توی جیبش می گذارد و بدون اینکه بالا را نگاه کند مشغول کارش می شود...

بار دوم مهندس 50 دلار را می فرستد و دوباره کارگر بدون اینکه بالا را نگاه کند پول را در جیبش می گذارد!!!

بار سوم مهندس سنگ کوچی را می اندازد پایین و به سر کارگر برخورد می کند در این لحظه کارگر سرش را بلند می کند و بالا را نگاه می کند  و مهندس کارش را به او می گوید.

این داستان همان داستان زندگی انسان است

خدای مهربان همیشه نعمتها را برای ما می فرستد اما ما سپاسگذار نیستیم...!!!

اما وقتی که سنگ کوچکی بر سرمان می افتد که در واقع همان مشکلات کوچک زندگی اند به خداوند

روی می آوریم

بنا بر این هر زمان از پروردگارمان نعمتی به ما رسید لازم است که سپاسگذار باشیم قبل از اینکه سنگی بر

 سرمان بیفتد

وَإِذَا غَشِیَهُم مَّوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ‌ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا کُلُّ خَتَّارٍ‌ کَفُورٍ‌ ﴿ ٣٢ لقمان﴾

چون آنان را [در دریا] موجى [به دنبال موجى] مانند ابرهاى سایه‏ انداز فرو پوشد ، خدا را در حالى که ایمان و عبادت را براى او [از هرگونه شرکى] خالص مى‏کنند ، مى‏خوانند ، و زمانى که آنان را به خشکى مى‏رساند برخى از آنان به راه میانه و معتدل [که راه توحید است] مى‏روند [و برخى پیمان می ‏شکنند] و آیات ما را جز هر پیمان‏شکن خائن و کفر پیشه‏ اى انکار نمى ‏کند .«32»

آمادگی

گویند : صاحب دلى ، براى اقامه نماز به مسجدى رفت.

نمازگزاران ، همه او را شناختند ؛ پس ، از او خواستند که پس از نماز ، بر منبر رود و پند گوید....

پذیرفت ... نماز جماعت تمام شد.

چشم ها همه به سوى او بود.

مرد صاحب دل برخاست و بر پله نخست منبر نشست.

بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.

آن گاه خطاب به جماعت گفت :مردم! هر کس از شما که مى داند امروز تا شب خواهد زیست و نخواهد مرد ، برخیزد!

کسى برنخاست.

گفت :حالا هر کس از شما که خود را آماده مرگ کرده است ، برخیزد !

باز کسى برنخاست.

گفت : شگفتا از شما که به ماندن اطمینان ندارید ؛ اما براى رفتن نیز آماده نیستید

ارزش انسان

ارزش یک انسان

سخنران در حالی که یک بیست دلاری را بالای دست برده بود، از افراد حاضر در سمینار پرسید: چه کسی این ۲۰ دلار را می‌خواهد؟ دست‌ها همه بالا رفت، او گفت: قصد دارم این اسکناس را به یکی از شما بدهم؛ اما اول اجازه بدهید کارم را انجام دهم.

سخنران ۲۰ دلاری را مچاله کرد و دوباره پرسید: هنوز کسی هست که این اسکناس را بخواهد؟ دست‌ها همچنان بالا بود..

او گفت: خب اگر این کار را بکنم، چه می‌کنید؟

سپس اسکناس را به زمین انداخت و آن را زیر پایش لگد کرد. او ۲۰ دلاری مچاله و کثیف را، از روی زمین برداشت و گفت : کسی هنوز این را می‌خواهد؟ دست‌ها باز هم بالا بود.

سخنران گفت: دوستان من، شما همگی درس ارزشمندی را فرا گرفتید، در واقع چه اهمیتی دارد که من با این ۲۰ دلاری چه کار کردم؛ مهم این است که شما هنوز آن را می‌خواهید. چون ارزش آن کم نشده است، این اسکناس هنوز ۲۰ دلار می‌ارزد.

خیلی وقت‌ها در زندگی به خاطر شرایطی که پیش می‌آید، زمین می‌خوریم، مچاله و کثیف می‌شویم، احساس می‌کنیم که بی‌ارزش شدیم، اما اصلاً مهم نیست که چه اتفاقی افتاده و چه اتفاقی خواهد افتاد! شما هرگز ارزش خود را از دست نخواهید داد؛ کثیف یا تمیز، مچاله یا تاخورده، هنوز برای کسانی که شما را دوست دارند ارزشمند هستید.