اصل

از حکیمی پرسیدند: زندگی خود را بر چه بنا کردی؟

گفت : چهار اصل

                                                    

 دانستم رزق مرا دیگری نمی خورد پس آرام شدم

   

دانستم که خدا مرا می بیند پس حیا کردم

                                                     

 دانستم که کار مرا دیگری انجام نمی دهد پس تلاش کردم

                                                     

دانستم که پایان کارم مرگ است پس مهیا شدم

زندگی انسانها

روزی مهندس ساختمانی از طبقه 6 می خواهد که با یکی از کارگرانش حرف بزند...

خیلی اورا صدا میزند اما بخاطر شلوغی و سر صدا کارگر متوجه نمی شود، به ناچار مهندس یک اسکناس 10 دلاری به پایین می اندازد تا بلکه کارگر بالا را نگاه کند...

کارگر 10 دلار را بر می دارد و توی جیبش می گذارد و بدون اینکه بالا را نگاه کند مشغول کارش می شود...

بار دوم مهندس 50 دلار را می فرستد و دوباره کارگر بدون اینکه بالا را نگاه کند پول را در جیبش می گذارد!!!

بار سوم مهندس سنگ کوچی را می اندازد پایین و به سر کارگر برخورد می کند در این لحظه کارگر سرش را بلند می کند و بالا را نگاه می کند  و مهندس کارش را به او می گوید.

این داستان همان داستان زندگی انسان است

خدای مهربان همیشه نعمتها را برای ما می فرستد اما ما سپاسگذار نیستیم...!!!

اما وقتی که سنگ کوچکی بر سرمان می افتد که در واقع همان مشکلات کوچک زندگی اند به خداوند

روی می آوریم

بنا بر این هر زمان از پروردگارمان نعمتی به ما رسید لازم است که سپاسگذار باشیم قبل از اینکه سنگی بر

 سرمان بیفتد

وَإِذَا غَشِیَهُم مَّوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ‌ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا کُلُّ خَتَّارٍ‌ کَفُورٍ‌ ﴿ ٣٢ لقمان﴾

چون آنان را [در دریا] موجى [به دنبال موجى] مانند ابرهاى سایه‏ انداز فرو پوشد ، خدا را در حالى که ایمان و عبادت را براى او [از هرگونه شرکى] خالص مى‏کنند ، مى‏خوانند ، و زمانى که آنان را به خشکى مى‏رساند برخى از آنان به راه میانه و معتدل [که راه توحید است] مى‏روند [و برخى پیمان می ‏شکنند] و آیات ما را جز هر پیمان‏شکن خائن و کفر پیشه‏ اى انکار نمى ‏کند .«32»