صفات شیعیان
امام حسین علیه السلام:
«بار خدایا برای ما و شیعیان ما جایگاهی والا در نزد خود قرار بده و ما و شیعیان ما را در جوار رحمت خود مستقر فرما که تو بر انجام هر کاری توانایی»
اما اینجا این سوال پیش می آید که آیا به صرف دوست داشتن اهل بیت ما جزء شیعیان آن حضرات هستیم یا اینکه باید صفات دیگری را داشته باشیم؟
جواب این سوال در ادامه مطلب
از کتاب «کافى» نقل استبا اسناد خود از جابر بن یزید جعفى (ره) از حضرت امام باقر علیه السلام که:
قال لى: یا جابرا یکتفى من ینتحل التشیع ان یقول بحبنا اهل البیت؟ فوالله ما شیعتنا الا من اتقى الله و اطاعه و ما کانوا یعرفون الا بالتواضع و التخشع و الامانة و کثرة ذکر الله و الصلاة و الصوم و البر بالوالدین و التعهد للجیران من الفقراء و اهل المسکنة و الغارمین و الایتام و صدق الحدیث و تلاوة القرآن و کف الالسن عن الناس الا من خیر و کانوا امناء عشایرهم فى الاشیاء.
قال جابر: فقلت: یا ابن رسول الله ما نعرف الیوم احدا بهذه الصفة!
فقال علیه السلام: یا جابر لا تذهبن بک المذاهب، حسب الرجل ان یقول احب علیا و اتولاه ثم لا یکون مع ذلک فعالا؟ فلو قال: انى احب رسول الله - فرسول الله خیر من علی - ثم لا یتبع سیرته و لا یعمل بسنته ما نفعه حبه ایاه شیئا، فاتقوا الله و اعملوا لما عند الله، لیس بین الله و بین احد قرابة، احب العباد الى الله عز و جل اتقاهم و اعملهم بطاعته، یا جابر فوالله ما یتقرب الى الله تبارک و تعالى الا
بالطاعة، و ما معنا براءة من النار و لا على الله لاحد من حجة، من کان لله مطیعا فهو لنا ولى، و من کان لله عاصیا فهو لنا عدو، لا تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع.
«جابر گوید: حضرت امام محمد باقر علیه السلام به من فرمود: اى جابر آیا براى تشیع همین بس است که کسى ادعا کند محبت ما اهل بیت را؟ سوگند به خدا که شیعیان ما نیستند مگر افرادى که تقواى خدا پیشه گیرند و او را اطاعت کنند.شیعیان ما شناخته نمىشوند مگر به تواضع و خشوع دل، و نگاهدارى امانت، و به زیاد یاد خدا کردن، و به زیاد روزه گرفتن، و نماز خواندن، و احسان به پدر و مادر نمودن، و مراعات فقراى از همسایگان را نمودن، و از حال آنها با خبر بودن، و از حال مسکینان و قرض داران و یتیمان با اطلاع بودن، و به آنها رسیدگى کردن، و در گفتار از راستى تجاوز نکردن، و تلاوت قرآن کردن و زبان را از گفتگوى با مردم مگر چیزهائى که راجع به خیر آنها استبازداشتن، و افراد امین و مورد اعتماد اقوام خود بودن در همه چیزها.
جابر گوید: عرض کردم اى فرزند رسول خدا ما در امروز کسى را به این صفت که بیان مىفرمائى نمىشناسیم.
حضرت فرمود: اى جابر آراء و مذاهب فکر تو را خراب نکند و تو را در شک در نیاورد.آیا براى انسان همین قدر کافى است که بگوید: من على را دوست دارم و ولایت امر او را قبول دارم و در عین حال عمل به دستورات او نکند؟ و اگر کسى بگوید: من رسول خدا را دوست دارم - با آنکه معلوم است که رسول خدا از على بهتر است - در صورتى که عمل به سنت رسول خدا نکند این محبت و دوستى براى او فائدهاى ندارد.بنابراین تقواى خدا را پیشه سازید، و به آنچه خدا فرموده عمل بنمائید.بین خدا و کسى قرابت و خویشاوندى نیست، محبوبترین بندگان در نزد خدا پرهیزکارترین آنهاست، و عاملترین آنها به دستورات خدا.
اى جابر سوگند به خدا بنده اى نمىتواند به خدا نزدیک گردد مگر به فرمانبردارى از اوامر او، و با ما چنین قدرت و اختیارى نیست که کسى را از آتش برى سازیم، و هیچ بنده اى بر خدا نمىتواند حجتى اقامه کند.
کسى که مطیع خدا باشد او دوست ماست، و کسى که گناه کند او دشمن ماست، و کسى را قدرتى نیست
که به ولایت ما برسد مگر به عمل صالح و اجتناب از افعال ناپسند».
