ولادت امام هادی

قالَ الإمامُ الهادی - علیه السلام - : الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ، وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داع إلَی الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ أذَمُّ الاْخْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجیَّةٌ سَیِّئَةٌ.

«بحارالأنوار، ج 69، ص 199، ح 27»

امام علی النقی حضرت هادی - علیه السلام - فرمود:

حسد موجب نابودی ارزش و ثواب حسنات می گردد.

و تکبّر و خودخواهی جذب کننده دشمنی و عداوت افراد می باشد.

و عُجب و خودبینی مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستی و نادانی نگه می دارد.

و بخیل بودن بدترین اخلاق است;

و طَمَع داشتن خصلتی ناپسند و زشت می باشد.

ز سوی عرش رحمن، نوید شادی آمد

بشارت ای محبان، امام هادی آمد

کجایی یابن زهرا بده عیدی مارا

که روح عشق و ایمان امام هادی آمد

کمکهای غیبی

روزی متوکل به نود هزار سواره از ترک‌های ساکن سامرا دستور داد هر کدام ظرف علف اسب خود را از گِل سرخ‌رنگ پر کنند و در وسط یک میدان وسیع روی هم بریزند .

گل‌ها به شکل همانند یک تپه بزرگ درآمد. متوکل بالای تپه رفت و امام هادی علیه السلام را نیز فرا خواند و گفت:« تو را خواسته‌ام که لشگریان مرا تماشا کنی.»

لشگریان متوکل همه لباس رزم به تن و شمشیر در دست داشتند.