با تشکر از آقای محمد باقر آذرپیکان از ارسال این شعر بسیار زیبا
البدایة والنهایة عن الحسن :
دکتر شیخ از مردم پولی نمی گرفت و هر کس هرچه می
خواست توی صندوقی که کنار میز دکتر بود می‌انداخت و چون حق ویزیت دکتر 5
ریال تعیین شده بود ( خیلی کمتر از حق ویزیت سایر پزشکان آنزمان)، اکثر
مواقع، سر فلزی نوشابه به جای پنج ریالی داخل صندوق انداخته میشد و صدایی
شبیه انداختن پول شنیده میشد.
محله ما در مشهد نزدیک کوچه دکتر شیخ است. مادرم از قول دختر دکتر شیخ تعریف می کرد که روزی متوجه شدم،
پدر مشغول شستن و ضد عفونی کردن انبوه سر نوشابه های فلزی است!
با تعجب گفتم: پدر بازیتان گرفته است؟ چرا سر نوشابه ها را می شورید؟
و پدر جوابی داد که اشکم را در آورد :
دخترم، مردمی که مراجعه می کنند باید از سر نوشابه‌های تمیز استفاده کنند
تا آلودگی را از جاهای دیگر به مطب نیاورند، این سر نوشابه‌های تمیز را آخر
شب در اطراف مطب می‌ریزم تا مردمی که مراجعه می کنند از اینها که تمیز است
استفاده کنند. آخر بعضی‌ها خجالت می‌کشند که چیزی داخل صندوق مطب
نیاندازند.
نقل از یک سبزی فروش :ابتدا که دکتر در محله سرشور مطب بازکرده بود و من
هنوز ایشان را نمی شناختم. هر روز قبل از رفتن به مطب نزد من می آمد و قیمت
سبزیها را یادداشت می کرد اما خرید نمی کرد ، پس از چند روز حوصله ام سر
رفت و با کمی پرخاش به او گفتم : مگر تو بازرسی که هر روز می آیی و وقت مرا
می گیری ؟ وی گفت : خیر، من دکتر شیخ هستم و قیمت سبزیجات را برای آن می
پرسم تا ارزانترین آنها را برای بیماران خودم تجویز کنم .
روزی مردی از دکتر سئوال می کند: شما چرا با این سن و خستگی ناشی از کار
از موتور سیکلت استفاده می کنید؟ دکتر در جواب می گوید :منزل مریضهایی که
من به عیادتشان می روم آنقدر پیچ در پیچ است و کوچه های تنگ دارد که هیچ
ماشینی از آن نمی تواند عبور کند، بنابراین مجبورم با موتور به عیادتشان
بروم .
آری این اوج عزت انسانی است ، طوری زندگی کند که حتی نام خود را هم به
فراموشی بسپارد و بحدی در خدمت مردم و البته برای رضای خالق غرق باشد و پس
از مرگ احسان و عظمت کارش آشکار گردد. دکتر شیخ بیش از اینکه دکتر باشد
معلمی بود که اخلاق همراه با مهربانی و صفا را به شاگردان و مریدان مکتبش
آموزش داد.
روزی حضرت موسی در خلوت خویش از خدایش سؤال می کند:
آیا کسی هست که با من وارد بهشت گردد؟
خطاب میرسد:آری!
موسی با حیرت می پرسد:آن شخص کیست؟
خطاب میرسد:او مرد قصابی است در فلان محله.
موسی می پرسد:می توانم به دیدن او بروم؟
خطاب میرسد:مانعی ندارد!
فردای آن روز موسی به محل مربوط رفته و مرد قصاب را ملاقات می کند.و می
گوید:من مسافری گم کرده راه هستم،آیا می توانم شبی را مهمان تو باشم؟
قصاب در جواب می گوید:مهمان حبیب خداست،لختی بنشین تا کارم را انجام
دهم،آنگاه با هم به خانه می رویم.موسی با کنجکاوی وافری به حرکات مرد قصاب
می نگرد و می بیند که او قسمتی از گوشت ران گوسفند را برید و قسمتی از جگر
آن را جدا کرد در پارچه ای پیچید،و کنار گذاشت.ساعاتی بعد قصاب می گوید:کار
من تمام است برویم.سپس با موسی به خانه قصاب میروند،به محض ورود به
خانه،رو به موسی کرده و می گوید:لحظه ای تأمل کن!
موسی مشاهده می کند
که طنابی را به درختی در حیاط بسته،آن را باز کرده و آرام آرام طناب را شل
کرد.شیئی در وسط توری که مانند تورهای ماهیگیری بود نظر موسی را به خود جلب
کرد،وقتی تور به کف حیاط رسید،پیرزنی را در میان آن دید،با مهربانی دستی
بر صورت پیرزن کشید،سپس با آرامش و صبر و حوصله مقداری غذا به او داد،دست و
صورت او را تمیز کرد و خطاب به پیرزن گفت:مادر جان،دیگر کاری نداری.
و
پیرزن می گوید:پسرم انشاالله که در بهشت همنشین موسی شوی.سپس قصاب پیرزن
را مجددا" در داخل تور نهاده بر بالای درخت قرار داده و پیش موسی آمده و با
تبسمی می گوید:او مادر من است و آنقدر پیر شده که مجبورم او را این گونه
نگهداری کنم و از همه جالب تر آنکه همیشه این دعا را برای من می خواند که
"انشاالله در بهشت با موسی همنشین شوی!"
و چه دعایی!!آخر من کجا و بهشت کجا؟آن هم با موسی!
موسی لبخندی میزند و به قصاب می گوید:من موسی هستم و تو یقینا"به خاطر دعای مادر در بهشت همنشین من خواهی شد!
دعا پشت دعا برای آمدنت،
گناه پشت گناه برای نیامدنت،
دل در گیر میان این دو انتخاب
کدام آخر؟
آمدنت یا نیامدنت؟
طرح ترک میلیونها گناه
جهت تعجیل در ظهور حضرت،
سهم ما تفکر در خود
و ترک یک گناه
